ΠΛΟΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΕΝΙΑΝ ΜΗ ΜΟΙ ΔΟΣ

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἄπληστη ἐπιθυμία γιὰ πλοῦτο ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ἐποχή μας, ὁ ἅγιος ἄνθρωπος προσεύχεται καὶ ζητεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μὴ τοῦ δώσει οὔτε πλοῦτον οὔτε πτωχείαν. Τὸ αἴτημἀ του φαίνεται παράδοξο,  διότι ἡ μεγίστη πλειονότης τῶν συγχρόνων μας ποθεῖ τὸν πλοῦτον καὶ μάλιστα τὸν πολὺν πλοῦτον. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι περιμένει ἀπὸ τὸν πλοῦτον τὴν εὐτυχίαν. Εἶναι ὅμως ἔτσι; Ἂς τὸ ἐρευνήσουμε.

Ἀπὸ μία δημοσιογραφικὴ ἔρευνα ποὺ ἔγινε μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἔγιναν ξαφνικὰ πλούσιοι ἀπὸ κέρδη στὰ λαχεῖα προέκυψε ὅτι  σχεδὸν  ὅλοι δυστύχησαν. Δὲν ἔκαναν καλὴ χρήση τοῦ ξαφνικοῦ πλούτου. Διέλυσαν οἰκογένειες, ἐπιδόθηκαν σὲ ἀσωτεῖες, ἔκαναν σπάταλες καὶ στὸ τέλος βρέθηκαν σὲ κατάσταση χειρότερη ἀπὸ ἐκείνη στὴν ὁποίαν ἦσαν πρὶν κερδίσουν τὰ ἄκοπα κέρδη. Ὁ λαός μας αὐτὸ τὸ ἔχει διαπιστώσει καὶ τὸ ἐκφράζει ὡραῖα μὲ τὴν παροιμία «ἀνεμομαζώματα – ἀνεμοσκορπίσματα».

Ἂν πάλι ἐξετάσουμε τὴν ἐξέλιξη τῶν ἀπογόνων τῶν πλουσίων ἀνθρώπων ποὺ κληροδότησαν στὰ παιδιά τους μεγάλα πλούτη, διαπιστώνουμε μὲ ἔκπληξη ὅτι συνήθως σὲ  τρεῖς γενιὲς ἡ οἰκογένειά τους ἐξαφανίζεται. Θυμηθεῖτε ὅλα τὰ μεγάλα ὀνόματα  καὶ μάλιστα τὰ ὀνόματα τῶν πολὺ πλουσίων στὴν  πρόσφατη ἱστορία καὶ ψάξτε γιὰ τοὺς διαδόχους των. Θὰ ἰδεῖτε ὅτι ἀκοῦτε κάτι γιὰ τὰ παιδιά τους, ἴσως κάτι καὶ γιὰ τὰ ἐγγόνια τους, σχεδὸν τίποτε γιὰ τὰ δισέγγονά τους.

Ὁ πατρογονικὸς πλοῦτος δὲν τοὺς βήθησε νὰ ἐπιζήσουν, ὅπως συνήθως πιστεύεται ὅτι συμβαίνει. Ἀντίθετα τοὺς βοήθησε νὰ κόψουν τὸ νῆμα τῆς ζωῆς τῆς οἰκογενείας τους. Τὰ εἶχαν ὅλα. Μπούχτισαν τὴ ζωή. Βαρέθηκαν νὰ ἀπολαμβάνουν ὅ,τι ἐπιθυμοῦσαν καὶ βάδισαν πρὸς τὴν ἐξαφάνιση.  Εἶναι φυσικὸς νόμος ὅτι ὁ κόρος φέρνει τὸ θάνατο.

Λοιπὸν δὲν χρειάζεται ἄγχος γιὰ τὴν  ἀπόκτηση πλούτου. Χρειάζεται ἀγώνας γιὰ τὴν ἀπόκτηση προσωπικότητος. Εἶναι ἡ σπουδαιότερη καὶ ἡ ἀναφαίρετη κληρονομία  ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀφήσουμε στὰ παιδιά μας.

Ὅταν πρὶν δυόμισι χιλιάδες χρόνια ἐξερράγη ἕνα ἡφαίστειο κοντὰ στὴν πόλη τοῦ ἀρχαίου σοφοῦ Θαλῆ τοῦ Μιλησίου, οἱ συμπολίτες του ἔφευγαν κατατρομαγμένοι, κουβαλώντας στὴν πλάτη τους ὅ,τι πολυτιμότερο εἶχε ὁ καθένας. Ὁ Θαλῆς πεζοποροῦσε χωρὶς νὰ κουβαλάει τίποτε. Τὸν ἐρώτησαν γιατί δὲν πῆρε καὶ αὐτὸς κάτι μαζί του νὰ τὸ σώσει ἀπὸ τὴν καταστροφή. Τοὺς ἀπάντησε τὸ σοφό: «Πάντα τὰ ἐμὰ μετ’ ἐμοῦ φέρω». Δηλαδὴ ὅλα τὰ δικά μου τὰ ἔχω μαζί μου. Τὸ βαθύτερο νόημα τῶν λόγων του εἶναι ὅτι ἡ σοφία μου εἶναι μαζί μου καὶ αὐτὴ μοῦ ἀρκεῖ, εἶναι ἡ μόνη κατα-δική μου περιουσία.

Πόσο ὡραῖο θὰ ἦταν νὰ κληροδοτούσαμε στὰ παιδιά μας τέτοια περιουσία!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου