ΑΜΑΡΤΙΑΙ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ

Μανούλα, μ’ ἀγαπᾶς πολύ, τὸ ξέρω
καὶ γιὰ τὴν ἄνεσή μου
κι ἀπὸ στοργὴ γιὰ μένα 
τ’ ἀδερφάκι μου θυσίασες
πρὶν γεννηθεῖ.

Ἀλοίμον’ ὅμως, στὴν ἄγνοιά σου πάνω, 
μ’ ἀγκάθια τὴ ζωή μου ἔστρωσες,
γιατὶ τὸ σφάλμα σου αὐτὸ 
ἐγὼ θὰ τὸ πληρώσω,